22 lutego 2025 roku przy kościele parafialnym w Chełmie nad Nerem pojawiła się wystawa antyaborcyjna Fundacji Pro-Prawo Do Życia. Wystawa przedstawiająca największe i najokrutniejsze ludobójstwo w historii ludzkości – aborcję, znalazła się więc tam, gdzie przed laty ziemia chełmińska i pobliska ziemia rzuchowska przesiąknęły krwią kilkuset tysięcy Polaków, Żydów, Rosjan, Czechów i Cyganów – zagazowanych, spalonych i zmielonych na proch przez Niemców. Niemców, którzy już przed wojną, wzorując się na USA, stosowali zbrodniczą eugenikę, polegającą na sterylizacji „życia niegodnego życia” (jak głosiła propaganda niemiecka). Oprócz tego zalegalizowano aborcję dzieci, które urodziłyby się chore lub potencjalnie chore. Robiono to,
aby oczyścić społeczeństwo z „niepożądanych elementów”. Od 1939 roku Niemcy prowadzili masową akcję mordowania niepełnosprawnych i cierpiących na zaburzenia psychiczne pod nazwą „Aktion T4”. Mord objął również tereny okupowanej Polski.
W wyniku masowych rozstrzeliwań, stosowania zastrzyków z trucizną i gazowania zginęło, podczas całej II Wojny Światowej, nawet 200 tysięcy osób różnej narodowości.

Przymusowa eutanazja była jednak wierzchołkiem góry lodowej. 9 marca 1943 roku Hitler zalegalizował aborcję na żądanie dla Polek. Niemcy chcieli w ten sposób przyspieszyć wyniszczenie naszego Narodu, co potwierdził Hitler słowami: „W obliczu dużych rodzin tubylczej ludności jest dla nas bardzo korzystne, jeśli dziewczęta i kobiety mają możliwie najwięcej aborcji”. Czy współczesne feministki zdają sobie więc sprawę, że aborcja była i jest metodą ludobójczą?

Wejście do kościoła w Chełmnie, a w tle plakat fundacyjny z napisem: „Aborcja dla Polek zalegalizowana przez Hitlera 9 marca 1943”

Łukasz Rewers

Zdjęcie ilustracyjne: Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chełmnie nad Nerem